Mamut fantastyczny

Właściwie miała się dziś pojawić w tym miejscu zwalająca z nóg i błyskotliwa recenzja, pełna dogłębych przemyśleń i trafnych obserwacji. Ale za sprawą alpejskiego fenu, który nicuje mi łeb na wylot, moja zdolność formułowania myśli i w ogóle jakakolwiek działalność intelektualna pozostaje na poziomie pantofelka. Więc będzie beznadziejny i żenujący wpis, przypominający tylko, że żyję (ledwie), czytam i gromadzę łupy, jak zwykle. Najnowsze upolowane zdobycze maja charakter magiczny i fantastyczny, i zasilą długoterminową spiżarkę. Takich łupów nie wywala się po konsumpcji i oblizaniu kosteczek, tylko trzyma, celem podziwiania i wspominania.

Oto szczegóły anatomiczne mojego najświeższego mamuta (od dołu, czyli od pięt poczynając):

1) Dwa grubasy, które napełniają me prymitywne serce myśliwego szczególną radością: zmieszczone w dwóch tomach dziesięć powieści z cyklu Amber Rogera Zelaznego. To jeden z moich ukochanych cykli, a zdobycz tym wspanialsza, że niemal nikt nie wznawia takich staroci. A tu wydanie z 2005 roku, w twardej oprawie, ładne edytorsko, nie rozpadające się. Sama słodycz.

2) Drugi łup to "Golem i dżinn" Helene Wecker. Właściwie czekałam na wydanie polskie, ale kiedy przypadkiem u Moreni odkryłam, że polski wydawca podzielił ten, pokaźny co prawda, ale przez przesady, tom, stwierdziłam, że nabędę wersję niemiecką. Takim niecnym praktykom mówię zdecydowane nie i pokazuję gest Kozakiewicza! Cena niemieckiego wydania wprawdzie jest kryminalna, ale udało mi się wyszperać książkę z drugiej ręki. I wyszła taniej, niż oba polskiej tomy naraz.

3) Kadłubek mamutka to właściwie nic specjalnego, ale i tak się pochwalę: do kolekcji ostatnie dwa tomy Abercrombiego, których mi brakowało: "Zemsta najlepiej smakuje na zimno" i "Czerwona kraina".

Wydawnictwo Heyne ładnie wydaje Abercrombiego, jednolicie (niech się uczą polskie wydawnictwa, o których fatalnych nawykach edytorskich bardzo trafnie pisała ostatnio Oceansoul), i choć dostępne były e-booki, to wzięłam papierowe, bo przecież nie będę tu wirtualnych mamutów prezentować.

4) Łepek i nosek udały mi się wyjątkowo i jestem z nich szczególnie dumna: niszowe wydawnictwa, niszowa (już teraz) literatura. Nikt już nie chce wydawać kogoś takiego jak Tiptree, a tu wydawnictwo Septime poważyło się na pięciotomowe wydanie wszystkich opowiadań i nowel tej pisarki. I chwała mu za to! Jeden tom  sobie na razie sprawiłam, zawiera kultowe opowiadanie "Houston, Houston", jak mi się spodoba, łyknę więcej, choć tanie nie są.

5) A na koniec kąsek, czyli "Jesteśmy snem" Ursuli K. Le Guin, już właściwie nie do dostania. Wydawnictwo Phantasia, specjalizujące się trochę niszowej literaturze fantastycznej, rzuca czasem na rynek niesamowite książki. Niektóre tylko w limitowanych nakładach z autografem autora. To wydanie "Jesteśmy snem" może wprawdzie stawać w konkursie na najbrzydszą okładkę, ale przynajmniej jest nowe, no i co tam, to Le Guin przecież.

Czekam jeszcze na wielką pakę z Solarisu, czyli na puszytste, jedwabiste futerko mamuta, ale ponieważ jeszcze nie doszła, do mój dzisiejszy mamut jest łysy.

A teraz idę kurować migrenę. Niech ten cholerny fen już się skończy!...