Zegar tyka. Wszystkich. - O czasie i kalendarzach

Frank Melech. Flüchtig (Uciekając)

Uwielbiam kalendarze. Kupuję je namiętnie, obsesyjnie, kompulsywnie, ale bez gwarancji, że przeżyję wszystkie 365 dni. Tradycją stał się już kalendarz z wizjami Franka Melecha. Znacie?... Niesamowite, zaskakujące obrazy, powalające rozmachem i frapujące szczegółami, często rozbijające na drobne kawałeczki wyobrażenia o świecie i stawiające na głowie czas, wymiar, przestrzeń. Weźmy taki luty. Ogromna bryła zanurzona w lodowym turkusie. I stateczek. Tytuł: uciekając. Przed czym uciekałam w lutym?... Przed cieniem zimy, czającym się gdzieś niedaleko, ale zbyt płochliwym, by wyjść z ukrycia? Przed widmem zobowiązań, które na długie godziny przykuwały mnie do kornwalijskich skał i burzliwych uczuć papierowych bohaterek? Przed grozą wychowawczych rozterek, swym ogromem przytłaczających wszystko, cokolwiek człowiek wyobrażał sobie, biorąc po raz pierwszy na ręce noworodka o zasnutych mgiełką granatowych oczach?...

Frank Melech. Drehmoment (Moment obrotowy)

Jesteśmy niewolnikami wskazówek zegara, więźniami kalendarzy, gońcami kont bankowych. A jednak to kartki kalendarza pozwalają brnąć przez szarą masę czasu, pokonywać ogromy przyszłości, która poszatkowana na płatki o precyzyjnie przyciętej grubości, przestaje przerażać, staje się zjadliwa. Czas, przedsionek wieczności. Przystanąć, zatrzymać się, zapatrzyć w moment obrotowy życia. Melech wie, jak zatrzymać czas. I jak go przyspieszyć.

Morderca bez twarzy. H. Mankell. Strona z kalendarza Weingarten. Haväng, Szwecja.

Śmierć nie ma kalendarza. W tym roku znalazłam kalendarz, oswajający śmierć. Każdy miesiąc to inne miejsce zbrodni. Literackiej, żeby nie było makabry i bebechów. Co w marcu? Scena z Mankella, "Morderca bez twarzy". Skandynawska posępność w pigułce. I love it.

List w butelce. Jussi Adler-Olsen. Strona z kalendarza Weingarten. Wyspa Neuwerk, Hamburg.

A listopad? "List w butelce" Adler-Olsena. Zawiesić oko na horyzoncie, przenieść się na północ, wciągnąć w płuca słone powietrze. Zadumać się nad czasem. 

Można uregulować kalendarzem uczucia: uczucia na urodziny, uczucia na rocznicę tego czy tamtego, uczucia na święta. Trzeba je tylko mieć. Tak mówił Kurt Tucholsky. Ale co zrobić z nadmiarem uczuć? Czy je też moża wtłoczyć w sztywne ramy kalendarza?... Ujarzmić, okiełznać precyzją sztywnych ram?

Odmierzanie. Przemijanie. Przyglądanie się, jak ząb czasu kruszy wszystko, nie robiąc wyjątków. On też zostanie kiedyś wyrwany. Pod narkozą?...